میتوان نشانههای ظهور حضرت مهدی علیه السلام را - که در کتابهای حدیثی روایت گردیده - به سه نوع تقسیم کنیم: نوع اول: نشانههای که از انحرافاتی که در کشورهای اسلامی و غیر آنها منتشر گردیده و اجتماعات بشری را آلوده میکند سخن میگوید. این علائم، نشانه هائی نیستند که مقارن ظهور حضرت مهدی علیه السلام باشند، بلکه ممکن است دهها سال قبل از ظهور حضرتش به وجود آیند. نوع دوم: نشانههائی که سالیانی اندک قبل از ظهور حضرت اتفاق افتاد و نزدیک قیام آن بزرگوارند، اما دلیل بر خروج امام علیه السلام در همان سال نمیباشند، بلکه از انواع پیشگوییهای از حوادث آیندهاند که در قرنهائی پس از زمان صدور آن احادیث صورت گرفتهاند. نوع سوم: نشانههائی از وقایعی که در همان سالی اتفاق میافتند که در سال ظهور حضرت مهدی علیه السلام یا سال قبل از ظهور رخ میدهد. این نوع سوم نیز خود به دو گونه تقسیم میشود: گونه اول: نشانه هائی غیر حتمی، و معنی آنها این است که آن نشانهها قطعی نیستند لذا ممکن است واقع شوند و یا واقع نشوند. گونه دوم: نشانههای حتمی که قابل شک و تردید نیست و حتماً اتفاق خواهد افتاد و منظور ما بیشتر نوع سوم میباشد. - بپا خاستن سفیانى 2- فرو رفتن گروهى در زمین بیدا 3- کشته شدن نفس زکیه(نفس زکیّه لقب فردى از دودمان رسول خدا ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلم ـ است وى پس از ظهور و قبل از قیام حضرت بقیّة اللّه ـ ارواحنا فداه ـ مظلومانه به شهادت مى رسد. در روایات از او به «غلام» تعبیر شده که شاید حکایت از نوجوان یا جوان بودن وى دارد. نفس زکیّه نیز او را نامیده اند زیرا بدون هیچ جرمى، تنها به خاطر رساندن پیام شفاهى حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ به مردم مکه کشته مى شود.) 4- فریادى که از آسمان بلند شده(نداى آسمانى از روشنترین علامتها براى ظهور حضرت مهدى ـ ارواحنا فداه ـ و حرکت جهان شمول اوست.) 5- و خروج فردى از یمن است(این حرکت هدایت بخش ترین حرکت پیش از ظهور است و نویدبخش مؤمنان منتظر.) 6- خروج فردى به نام سید حسنى است. او جوانمردى از بنى هاشم و از نسل پیامبر خدا ـ صلّى اللّه علیه وآله وسلّم ـ است و در دست راست او خالى وجود دارد ـ که البته بنا بر برخى روایتها در دست چپ او چنین نشانه اى ست ـ و از خراسان حرکت و جنبش خود را آغاز مى کند. او شیعه و پیرو خاندان وحى و رسالت است کسى است که پیش از سپاه سفیانى و قتل و غارت آنها وارد کوفه مى شود و همزمان با ورود او یمانى نیز از یمن به وى مى پیوندد و سپاه سفیانى را در خارج کوفه از بین مى برند و بعد از آن امر را به امام زمان ـ ارواحنا فداه ـ تسلیم مى کند و با او بیعت مى کند. 7- پدیدار شدن پرچم خراسانى است البته آنچه که از سخنان معصومان ـ علیهم السلام ـ بدست مى آید این است که پرچم هاى متعددى از شرق یعنى بلاد شرقى ایران تا سر حدّ چین قیام مى کنند که ظاهراً محلّ اجتماع آنها خراسان است و خراسانى نیز که پرچم مستقلى دارد با کمک آنان حرکت خود را آغاز مى نماید، پرجم خراسانى مهمترین آن پرچمهاست. و به این اعتبار از همه ى آنها برایات شرقى تعبیر شده که داراى پرچم هاى سیاه هستند. 8- رخداد دو پدیده نابهنگام و غیر عادى کسوف و خسوف است. 9- وقوع جنگ هاى بزرگ: انبوهى از احادیث با صراحت از نابودى مردم در اثر گرسنگى و قحطى و بیمارى و قتل و کشتار خبر مى دهند 10- تهاجم ملخها: بین یدی المهدی موت أحمر وموت أبیض وجراد فی حینه وجراد فی غیر حینه أحمر کالدم . . . پیش از ظهور مهدى مرگ سرخ و سفید و حمله ملخها در هنگام و نابهنگام که چون خون قرمزند خواهد بود. 11- طاعون: فأمّا الموت الأحمر فالسیف وأمّا الموت الأبیض فالطاعون مرگ سرخ کشته شدن به شمشیر و مرگ سفید طاعون است. 12- زلزله: در حدیثى آمده است که سال ظهور سال پیدایش زلزله ها و سرماى شدید است. 13- مسجد شدن قبرستانها: 14- سیلاب رود فرات: تغییر در نطام بارش و وزش هاست. که در آخرالزمان دستخوش تحولاتى مىشوند. 15- یکى از نشانه هاى ساعة (ظهور امام زمان ارواحنا فداه) آن است که باران گرم می بارد..